Kladrybina może wywoływać poważne uszkodzenia wątroby

Wyniki badań przeprowadzonych na zlecenie podmiotu odpowiedzialnego wskazują, że kladrybina może powodować poważne uszkodzenia wątroby.

Kladrybina to lek przeciwnowotworowy, antagonista purynowy, syntetyczna pochodna deoksyadenozyny (dA). Stosuje się ją w leczeniu białaczki włochatokomórkowej, przewlekłej białaczki limfatycznej oraz chłoniaków nieziarniczych. W postaci tabletek kladrybinę podaje się w leczeniu rzutowej postaci stwardnienia rozsianego.

Kladrybina jest wybiórczo cytotoksyczna wobec komórek o dość dużym stosunku kinazy deoksycytydynowej do deoksynukleotydazy – prawidłowych i nowotworowych limfocytów oraz monocytów. Wewnątrz komórki fosforylowana jest do 2-CdAMP, a następnie 2-CdATP. 2-CdATP, gromadząc się w komórkach o małej aktywności deoksynukleotydazy, wywołuje efekt cytotoksyczny. Wbudowując się w łańcuchu DNA w miejsce dA, powoduje pęknięcia helisy DNA, co prowadzi do śmierci komórki.

Stosowanie kladrybiny może prowadzić do poważnych uszkodzeń wątroby, których mechanizmu nie udało się ustalić. Jak wskazują wyniki badań, kladrybina może wywoływać bardzo duży wzrost aktywności aminotransferaz, przekraczający 1000 jednostek na litr, a także żółtaczkę. Zaburzenia te mogą wystąpić w różnym czasie od momentu rozpoczęcia leczenia; większość przypadków obserwowano w ciągu 8 tygodni od przyjęcia pierwszej dawki. W związku z ryzkiem takich powikłań w trakcie stosowania kladrybiny należy wykonywać badania czynnościowe wątroby i powtarzać je w razie potrzeby.

Źródło:
http://www.urpl.gov.pl/sites/default/files/Komunikat%20Mavenclad%2014_02_2022.pdf /(stan z dn. 3.03.2022).