Nowe perspektywy leczenia stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane (SM) jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, charakteryzującą się procesami patologicznymi obejmującymi demielinizację, następczą utratę aksonów i neurodegenerację w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.

Pomimo dostępności licznych terapii, które skutecznie kontrolują przebieg choroby, coraz bardziej dostrzegana jest potrzeba identyfikacji nowych celów terapeutycznych, szczególnie w przypadku postępujących form SM.

Na podstawie współczesnej wiedzy na temat patofizjologii choroby prowadzone są działania zmierzające do opracowania innowacyjnych metod leczenia. Przeciwciała monoklonalne są intensywnie badane pod kątem ich skuteczności w modulowaniu specyficznych szlaków patologicznych, które dotychczas nie były celem terapii. Coraz większe zainteresowanie wzbudzają nowe podejścia koncentrujące się na mechanizmach komórkowych, takie jak terapia komórkami T z chimerycznymi receptorami antygenowymi (CAR-T) skierowana na komórki immunologiczne. Rozwijająca się wiedza na temat mikrogleju i roli mechanizmów ferroptotycznych w patogenezie SM otwiera dodatkowe możliwości opracowania terapii celowanych. Co więcej, innowacyjne strategie terapeutyczne wykraczają poza konwencjonalne podejścia i obejmują interwencje ukierunkowane na zmiany w składzie mikrobioty oraz modyfikacje diety. Te uzupełniające terapie stanowią obiecujące metody wspierające całościowe podejście do zarządzania SM.

Źródło:
Olejnik P., Roszkowska Z., Adamus S. et al. Multiple sclerosis: a narrative overview of current pharmacotherapies and emerging treatment prospects. Pharmacol. Rep 76, 926–943 (2024). https://doi.org/10.1007/s43440-024-00642-0.