O wykorzystaniu leków recepturowych w chorobach proktologicznych

Do najczęściej występujących chorób proktologicznych należą żylaki i szczelina odbytu. Właściwie dobrany skład leku recepturowego jest cennym elementem terapii tych schorzeń.

Charakterystyka chorób proktologicznych

Choroby proktologiczne to schorzenia dotyczące okolicy anorektalnej – anodermy, brzegu oraz kanału odbytu. Do najczęściej występujących należą żylaki odbytu, szczelina i przetoka odbytu oraz ropień odbytu. Objawy towarzyszące tym jednostkom chorobowym to świąd, ból i krwawienie. Przyczynami ich powstawania są m.in. zaparcia, biegunki, urazy, niewłaściwa dieta (uboga w błonnik i płyny), siedzący tryb życia, wysiłek fizyczny, nadwaga, skłonności genetyczne, obniżona odporność, choroby nowotworowe, stosowanie radio- bądź chemioterapii czy choroba Leśniowskiego-Crohna [1].

Hemoroidy to prawidłowe struktury anatomiczne – sploty żylne i tętniczo-żylne umiejscowione w okolicy odbytu, kanału odbytu i końcowej części odbytnicy. Osłabienie tkanek podtrzymujących i obniżenie napięcia ścian naczyń prowadzi do nadmiernego wpuklania się hemoroidów do światła kanału odbytu, a w późniejszym okresie również na zewnątrz, poza jego brzeg. Do objawów choroby hemoroidalnej należą krwawienie, świąd, ból i pieczenie [1].

Szczelina odbytu to bolesna rana błony śluzowej kanału odbytu w postaci linijnego pęknięcia. Za bezpośrednią przyczynę choroby uważa się urazy anodermy (wskutek utrudnionego oddawania stolca przy zaparciach), a także wzmożone napięcie zwieracza wewnętrznego, co skutkuje upośledzonym przepływem krwi i utrudnioną regeneracją rany. Chorobie towarzyszy silny ból odbytu, który nasila skurcz mięśnia zwieracza, co pogarsza gojenie i wzmaga dolegliwości. Celem leczenia szczeliny odbytu jest przerwanie „błędnego koła” skurczu mięśnia zwieracza [1].

Ropień odbytu to zamknięta przestrzeń z treścią ropną o podłożu bakteryjnym, zlokalizowana w tkankach miękkich w pobliżu odbytu i odbytnicy. Bezpośrednią przyczyną jej powstawania jest infekcja pochodząca od krypt i gruczołów odbytowych. Zakażenie wywołują obecne na skórze i w świetle jelita bakterie, przede wszystkim gronkowce (Staphylococcus spp.), paciorkowce (Streptococcus spp.) i pałeczki jelitowe (E. coli). Rozprzestrzenianie się zakażenia od ropnia do skóry okolicy okołoodbytowej powoduje powstanie przetoki – patologicznego połączenia między skórą a kanałem odbytu. Ropień jest fazą ostrą zakażenia, natomiast przetoka – przewlekłą [1].