Repozycjonowanie leków w chorobie Alzheimera

Repozycjonowanie leków (ang. drug repurposing) w leczeniu choroby Alzheimera lub zapobieganiu jej polega na wykorzystaniu istniejących preparatów, opracowanych i zatwierdzonych do leczenia innych schorzeń.

Nanocząstki mogą stanowić nośnik w procesie dostarczania leków. Przykładami są nanokapsułki, małe cząsteczki z rdzeniem zawierającym lek, otoczone polimerową powłoką. Umożliwiają kontrolowane uwalnianie leków i celowane dostarczanie do określonych tkanek.

Z kolei nanolipidy, cząstki lipidowe takie jak liposomy i nanocząstki stałej lipidowej (SLN), są stosowane do dostarczania leków przeciwnowotworowych, antybiotyków i leków przeciwgrzybiczych. Liposomy mogą fuzjować z błonami komórkowymi, uwalniając lek bezpośrednio do komórek docelowych.
Nanokryształy zwiększają rozpuszczalność słabo rozpuszczalnych substancji czynnych, co poprawia ich biodostępność. Używane są w formulacjach doustnych, dożylnych i miejscowych. Nanocząstki poprawiają też stabilność leków, na przykład są stosowane w leczeniu zakażeń wirusowych – lepsza biodostępność może zwiększać skuteczność terapii.

Nanocząstki mogą przenikać przez warstwę rogową naskórka, umożliwiając dostarczanie leków przez skórę. Przykładem są plastry transdermalne zawierające nanocząstki, które uwalniają lek w sposób kontrolowany przez długi okres.

Nanotechnologia ma ogromny potencjał w poprawie dostarczania leków, biodostępności i celowanego działania oraz w minimalizacji skutków ubocznych. Przez zastosowanie nanocząstek i inteligentnych systemów dostarczania możliwe jest rozwinięcie bardziej efektywnych i bezpiecznych terapii dla szerokiego spektrum chorób.

Źródło
Cummings J., Lee G., Ritter A., Zhong K. Alzheimer’s disease drug development pipeline. Alzheimer’s & Dementia: Translational Research & Clinical Interventions, 2018, 4, 195–214.