O doborze podłoża maściowego. Możliwości wykorzystania Lekobazy PhC, Lekobazy LUX i Pentravanu.

Należy podkreślić, że pomimo podobnych nazw, Lekobaza PhC i Lekobaza LUX znacząco różnią się składem i właściwościami (Tabela 3).

Zarówno Lekobaza PhC, jak i Lekobaza LUX są podłożami przydatnymi w recepturze preparatów z mocznikiem. Mocznik jest naturalnym czynnikiem nawilżającym (natural moisturizing factor – NMF), który w praktyce recepturowej stosowany jest w stężeniu od 2% do 50% i wykazuje wielokierunkowe działanie w zależności od stężenia. W stężeniu 2% wykazuje działanie regenerujące (pobudza ziarninowanie skóry); w stężeniu 2–15% – działanie nawilżające; w stężeniu 10–15% – zmiękczające; w stężeniu powyżej 10% – przeciwbakteryjne, przeciwświądowe, przeciwzapalne; a w stężeniu 30–50% – złuszczające [2, 13]. Substancja rozpuszcza się w wodzie o temperaturze pokojowej w proporcji 1:1,5; w glicerolu 1:2, natomiast nie rozpuszcza się w olejach i podłożach lipofilowych. Podczas przygotowywania półstałej postaci leku z mocznikiem surowiec można wprowadzić w postaci rozpuszczonej w wodzie bądź glicerolu (uwzględniając liczbę wodną danego podłoża) lub w postaci proszku – wykorzystując podłoża uwodnione tj. Lekobaza PhC lub Lekobaza LUX (co jest szczególnie zasadne przy stosowaniu większych stężeń mocznika) [13, 14].

Sporządzono preparaty z zastosowaniem Lekobazy LUX i Lekobazy PhC w mikserze recepturowym (parametry mieszania: czas – 5 min, obroty – 5, stopniowo zwiększane), do których wprowadzono mocznik w stężeniach 30%, 40% i 50%. Uzyskano trwałe i jednorodne preparaty (Recepty nr 10–15; Tabela 4).

Pentravan jest podłożem emulsyjnym typu o/w o konsystencji gęstego kremu i pH 4–5. Charakteryzuje się niską liczbą wodną (LW = 20). W Tabeli 5 przedstawiono szczegółowy skład podłoża oraz funkcję, jaką pełnią poszczególne składniki w nim obecne [15, 16].