„Chronić od światła” – o surowcach recepturowych wrażliwych na promieniowanie słoneczne

Diglukonian chlorheksydyny (20% roztwór) występuje w postaci prawie bezbarwnej lub jasnożółtej cieczy. Nie występuje w postaci stałej, lecz jako 20% roztwór wodny – wyższe stężenia są zbyt lepkie. Działa silnie bakteriobójczo wobec bakterii G (+) i bakteriostatycznie wobec bakterii G (–). Mechanizm jego działania polega na uszkadzaniu ściany komórkowej drobnoustrojów. Wykazuje również aktywność przeciwwirusową wobec wirusów lipofilnych. Często bywa składnikiem preparatów dezynfekcyjnych, jest szeroko stosowany w weterynarii. Skuteczność działania chlorheksydyny zależy od pH (optymalny zakres to 5,5–7). Chlorheksydyna stosowana na skórę charakteryzuje się dużym profilem bezpieczeństwa ze względu na znikomą absorpcję. Należy mieć na uwadze, że pod wpływem promieniowania słonecznego i wysokiej temperatury związek ulega rozkładowi do nieczynnych związków. Farmakopea XII wyróżnia trzy sole chlorheksydyny: diglukonian, dioctan oraz dichlorowodorek, jednak tylko diglukonian chlorheksydyny wymaga ochrony przed światłem. Recepty nr 4 i 5 są przykładem preparatów recepturowych z diglukonianem chlorheksydyny.